AL DIE JAREN MUZIEK (DEEL 32)

Vervolg en vervolg:

1993

Een oproep ergens gelezen. Je kan een songfestivalliedje inzenden. Meteen John gebeld. Eindelijk weer eens goede reden om wat samen te doen.

Samen schrijven we het nummer: Het wordt nooi meer zoals het was. Het nummer gaat over een bosnisch meisje dat een servische vriend heeft en door de oorlog in het voormalige Joegoslavie heerst uit elkaar gedreven zijn en tegenover elkaar komen te staan. Tegen wil en dank natuurlijk. Mooi nummer dat we opnemen in de Akaiistudio van een wederzijdse vriend, die ook de muziek inspeelt op zijn wonderbaarlijke yamaha DX. Prachtig. Piano’s, strijkers en een saxsolo. Caroline zingt het nummer in en wij zenden het in. Nooit meer wat van gehoord en Ruth Jacott zingt Vrede van Henk Westbroek in plaats van ons prachtige lied.

John en ik nemen de gelegenheid te baat om meteen weer de koppen bij elkaar te steken en wat nieuwe liedjes samen op te nemen. Dat wordt een zomerbandje met : Eeuwige liefde.wma en IJscoman.mp3. Toch weer eens wat samen gedaan.

Peter Tetteroo

AL DIE JAREN MUZIEK (DEEL 31)

Vervolg:

Ik bel Basart weer eens op. Ik weet nu niet meer waarom, maar ik kan langskomen op een woensdagmiddag. Ik laat het bandje met het nummer "Noordzeestrand" horen aan de A&R manager. Hij luistert aandachtig en geeft te kennen er wel wat in te zien. Mag hij het bandje even houden, dan laat hij snel wat van zich horen.

Na een week bel ik op en ja hoor. Hij is nog steeds enthousiast. Het zou iets zijn voor Gerard Cox zegt hij. Gerard Cox? Ik snap het. Tis weer voorbij die mooie zomer was een grote hit voor Cox en deze A&R manager telde 1 en 1 op en dacht zo bij 2 te komen. Ik vond het best. Hongerend naar een hit.

Na een paar weken niks gehoord te hebben, belde ik maar eens met het management van Cox zelf. Nou daar hadden ze helemaal niks gehoord en wisten helemaal van niks. Dag meneer.

De A&R manager maar weer eens gebeld. Nou het werd toch niks op korte termijn dacht hij. Even in de koelkast en hij zou wel weer contact opnemen. Nooit meer iets van gehoord. Nog steeds denk ik dat hier een potentiële zomerhit de das is omgedaan. Maar OK. Op de plaats rust terug en weer aan het gewone werk.

Peter Tetteroo

→

JUSTUSMUSIC SAYS “HEY” (MP3)

Instrumentale muziek voor bij een nog te maken Nederlandse James Bond film. Wie bedenkt de titel, de naam van de held en de plot en wie herkent het beatlesnummer hierin?

Maar alvast de muziek "Hey" : Hey.wma

en de nooit overtroffen eerste bond girl. (wie is zij?)

→

BEATLES MUSEUM NIEUWSBRIEF

Beste Beatles fan,Er is weer veel Beatles nieuws. Dus een extra lange nieuwsbrief deze keer. Ten eerste natuurlijk de release van de LOVE CD. Denk er aan dat je opzoek gaat naar de dubbel sisc uitvoering, de 5.1 audio dvd is werkelijk een openbaring.
Speciaal ter gelegenheid van de LOVE release zal Azing Moltmaker een twee uur durende Beatles special uitzenden in het radioprogramma ‘Here Are The Beatles’.
Via internet is het station Compleet FM te beluisteren op www.compleetfm.nl, hier vind je de directe link naar ons radioprogramma. Dit programma zenden we maandagavond tussen 19.00 en 21.00 uur live uit. Wie geen tijd heeft kan op zaterdag de herhaling beluisteren (meer info op www.compleetfm.nl). →

EXERPT-VILIROSS (MP3)

Hi,

My name is Vili Ross. I am a singer songwriter. I perform solo . I sing my self written songs and accompany myself on the guitar. In October 2006 I started recording my songs for a CD. This CD I’ve made in the studio of Hans de Jong (pedal steel guitar player) in Oudewater .The CD contains 20 songs. If you like to hear more of my music you can contact me on the email address above. I hope you will enjoy listening to my songs and contact me for a performance.

The first song is called: Turning our love into a lie. The second one is called; Such a big love. The third one is called: A home.

Listen to: Exerpt 3 songs Vili Ross as a sample Oct. 2006.wma

[email protected]

→

AL DIE JAREN MUZIEK (DEEL 30)

Vervolg:

Het filmen komt weer in een rustig vaarwater. Nee wat zeg ik. We stoppen er mee. Het strand op het monteren. Ik pak mij gitaar weer en schrijf een paar liedjes. De frequentie, de ambitie, en de productiviteit neemt drastisch af. Ik richt me voor het eerst in mijn leven op mijnmaatschappelijke carrière. (slik). Het heeft ook te maken met de geboorte van mijn kinderen. Er is simpelweg niet veel ruimte over in huis. De muziekkamer wordt babykamer. Ook kan ik niet meer ongestoord zoveel herrie maken. De kinderen slapen.

Ik maak voorlopig een laatste liedje af dat ik al een tijdje in mijn hoofd heb. Het is een bewerking van Kokomo van de Beach Boys. Niet dat ik zo weg ben van het nummer op zich, maar ik denk dat ik een enorme zomerhit kan gaan scoren met mijn Nederlandstalige bewerking van dit

nummer. Kokomo wordt Noordzeestrand.

Ik neem het op met John, Kees en Caroline en vraag een oud leerling, die ik zelf nog aan de saxofoon heb geholpen, om een saxofoonsolo in te komen spelen. Als alles klaar is ga ik sinds lange tijd weer eens de boer op met dit liedje op cassette.

Luister : noodzeestrand.wma

Peter Tetteroo

→

AL DIE JAREN…MUZIEK (DEEL 29)

Vervolg:

1991 De derde film:

“Het huilende zigeunermeisje”

In deze film vertellen we het verhaal rond het schilderij “Het huilende zigeunermeisje”. (dat eigenlijk een jongetje is)

Nog ambitieuzer dan de twee voorgaande films. We laten onze favoriete karakters uit de vorige films in deze film de hoofdrol spelen. De Boer en de Boerin. Noud en Clemens. Het verhaal filmen we op een locatie in Barendrecht waar een vriendin een vrijstaand Dijkhuisje bewoont.

We stoppen er veel energie in, maar uiteindelijk maken we de film niet af. We hebben alle videobeelden geschoten en rekenen er min of meer op dat we andere kennissen waarvan we weten dat zij goed zijn in het afwerken, monteren van videofilm straks kunnen vragen om ons te helpen bij de eindmontage. In de vorige twee projecten hebben Noud en ik zo eindeloos met twee videorecorders de tapes heen en weer zitten schuiven, dat we daar nu geen zin meer in hebben. Het is dan ook een koude douche als blijkt dat de twee kennissen er geen zin in hebben. Het project stopt en de banden liggen nog steeds in de kast te verstoffen. Er komt nog een tijd dat ik alsnog de film afmaak. Op de computer.

Ondertussen schrijven Noud en ik een prachtige Boerenlied voor de film. Noud en ik schrijven de tekst. Ik maak er muziek bij en neem de bas, gitaar en drums op. Wilco vraag ik voor de elektrische country licks en ik doe er zelf nog een mondharmonica bij. Als blijkt dat Noud, als boer het inzingen van het lied niet snel genoeg onder de knie krijgt doe ik zelf een proefversie. Noud zal dan later de leadvocal komen inzingen. Uiteindelijk is het bij de proefversie gebleven. John, Caroline, Lydia en Kees zingen het koortje. De clip moeten we ook nog eens maken. Aanzetten daartoe hebben we afgelopen voorjaar gemaakt. Nu nog uitvoeren.

Muziek bij deze film: Hart verloren.wma

Peter Tetteroo

→

LEVENDE LEGENDE

Een muziekcolumn van Erik Bevaart.

Charles Edward Berry, beter bekend als Chuck Berry, is afgelopen woensdag 18 oktober 80 Jaar geworden. Hij heeft dit met een ruim een uur durend concert gevierd in nachtclub Blueberry Hill in St. Louis, waar hij al tien jaar elke maand optreedt. Zelfs de ‘duck walk’ ging hem nog goed af, aldus de berichten. De man die The Beatles en The Rolling Stones beïnvloed heeft, de schrijver die verantwoordelijk is voor klassiekers als “Come On”, “Roll Over Beethoven” en Johnny B Goode”, de muzikant die geen band heeft, want iedereen hoort immers zijn repertoire te kennen…Chuck Berry is dus een levende legende.

Waarom sta ik stil bij zo’n bericht? Eigenlijk om twee redenen. Allereerst die term…een levende legende. The Rolling Stones, Eric Clapton en U2, dat zijn regelmatig in het nieuws verschijnende levende legendes. Nog vaak optredende artiesten worden als minder exclusief ervaren. Chuck Berry is echter de vergrotende of beter nog: de overtreffende trap van een levende legende. In het rijtje James Brown, Bob Dylan, Paul McCartney, Chuck Berry hoort laatstgenoemde bovenaan of toch weer niet? Sinds 1978 hoor je immers alleen nog maar van hem als icoon, via eerbetoningen enz. De genoemde vier zijn echter bij uitstek de overlevenden die sterk bepalend zijn geweest voor de popgeschiedenis. Zij hebben buiten hun commerciële succes hun stempel op de pophistorie gedrukt. Heeft de veelvuldig gesamplede James Brown het ritme belangrijk gemaakt, de veelvuldig gecoverde Bob Dylan de inhoud van de song, is Paul McCartney natuurlijk de meest succesvolle popcomponist, zo heeft Chuck Berry op meer dan een gehele generatie muzikanten zijn muzikale invloed gehad, qua songs én gitaarlicks! Als je het niet verwacht zelfs ook nog op een ander front. Wie heeft ooit gehoord van David Grundy? Deze zanger was zo onder de indruk van Chuck Berry dat hij zich als artiestennaam Dave Berry liet aanmeten…

→